środa, 22 czerwca 2016

Jaki ojciec, taka córka

   Elżbieta I najwidoczniej odziedziczyła wybuchowy temperament i okrutną naturę po swym ojcu Henryku VIII. Dlaczego?


  •  Kiedy umarła jej siostra Maria, Elżbieta powiedziała " Takie są wyroki boskie i przyjmujemy je z zachwytem".
  • Wydała wyrok na Marię Stuart...a Henryk kazał stracić jej matkę <Annę Boleyn>. Ale Elżbieta przynajmniej przeprosiła Jakuba I za śmierć jego matki.
  • Nie zawahała się posłać do kata swojego bliskiego przyjaciela, earla Essex.. podobnie jak Henryk skazał Tomasza Morusa.
  • Zachowywała się jak rozwydrzone dziecko. Szczypała i kopała swojego sekretarza Williama Davidsona, jeśli zrobił coś nie po jej myśli, i stale wyrzucała go za drzwi. Choleryczny Henryk też okrutnie potraktował swego lojalnego doradcę Tomasza Wolseya, gdy ten nie potrafił załatwić mu upragnionego rozwodu.

Źródło: Książka "Strrraszna Historia" autorstwa Terry Deary

wtorek, 21 czerwca 2016

Okrutny mąż Marii I



     Czy mąż Marii I, zwanej Krwawą Marią był taki wspaniały? Odpowiedź jest prosta: Nie. Jej małżonek, Filip, król Hiszpanii bardzo skrzywdził Marię. W jaki sposób?

  • Zaraz po ślubie powrócił do Hiszpanii, tym samym łamiąc żonie serce.
  • Nie zapomniał jednak o angielskim tronie i na wypadek, gdyby chorowita Maria szybciej zmarła, filtrował za życia żony z jej siostrą Elżbietą, późniejszą Elżbietą I.
  • Długo rościł pretensje do tronu Anglii. Niemal 30 lat po śmierci Marii usiłował objąć tron z pomocą swojej Niezwyciężoną Armadą. Został jednak zwyciężony.
  • Był o wiele bardziej okrutny dla niekatolików w Hiszpanii niż Maria dla angielskich protestantów.

Źródło: Książka "Strrraszna Historia" autorstwa Terry Deary

czwartek, 16 czerwca 2016

Bitwa pod Stoke Field

16 czerwca 1487 roku wojska Henryka VII w bitwie pod Stoke Field odniosły zwycięstwo nad siłami yorkistów dowodzonymi przed Johna de la Pole, hrabiego Lincoln, który popierał roszczenia pretendenta do tronu, Lamberta Simnela, i koronował go nawet w Dublinie na króla Anglii Edwarda VI.
Płyta upamiętniająca bitwę pod Stoke Field.


źródło: www.tudorowie.pl

niedziela, 12 czerwca 2016

Pogrzeb Elżbiety Woodville

12 czerwca 1492 roku odbył się pochówek Elżbiety Woodville, byłej królowej Anglii. Elżbieta Woodville, matka Elżbiety York i zaginionych książąt z Tower, spoczęła obok swojego męża, Edwarda IV, w kaplicy św. Jerzego na zamku w Windsorze.














źródło: www.tudorowie.pl

sobota, 11 czerwca 2016

Zaślubiny Henryka VIII i Katarzyny Aragońskiej

11 czerwca 1509 roku odbyły się uroczyste zaślubiny Henryka VIII z jego pierwszą żoną, Katarzyną Aragońską, z którą to zaledwie 24 lata później usiłował się bezzwłocznie rozwieść. Owocem tego związku była jedna córka, Maria, późniejsza Maria I Krwawa.




źródło: wiedza własna

piątek, 10 czerwca 2016

Narodziny Anny Neville


11 czerwca 1456 roku urodziła się Anna Neville, przyszła królowa Anglii jako żona Ryszarda III. Anna była córką Ryszarda Neville, 16. hrabiego Warwick, który przeszedł do historii jako Twórca Królów, oraz jego żony Anny Beauchamp.


źródło: wiedza własna

środa, 8 czerwca 2016

Śmierć Elżbiety Woodville


8 czerwca 1492 roku w Bermondsey Abbey zmarła Elżbieta Woodville. Elżbieta była królową Anglii jako żona Edwarda IV i matką książąt zaginionych w Tower. Została pochowana obok swojego męża.

środa, 1 czerwca 2016

Koronacja Anny Boleyn


1 czerwca 1533 roku Anna Boleyn została ukoronowana podczas uroczystej ceremonii w opactwie westminsterskim. Ubrana w obszyte gronostajem aksamitne szaty koronacyjne została namaszczona i ukoronowana przez arcybiskupa Tomasza Cranmera koroną św. Edwarda.

piątek, 27 maja 2016

Krwawa egzekucja hrabiny Salisbury


27 maja 1541 roku została ścięta Margaret Pole, hrabina Salisbury, matka kardynała Reginalda Pole'a. Wyrok wykonano po dwóch latach jej więzienia w Tower. Dumna hrabina nie chciała odejść z pokorą. Ponoć kat dosłownie porąbał jej ciało na kawałki, goniąc ją po szafocie.

czwartek, 19 maja 2016

Egzekucja Anny Boleyn [480 rocznica]


17 maja głowę pod topór położyli Weston, Norris, Brereton, Smeaton i Rochford. Na środę 19 maja wyznaczono datę egzekucji Anny. Zadbano o to by dotarła tam jak najmniejsza liczba gapiów, gdyż obawiano się pożegnalnej mowy Anny, która cały czas podtrzymywała, że jest niewinna. Obawy te okazały się niepotrzebne, ponieważ królowa potraktowała egzekucję jako przedłużenie całej tej absurdalnej sytuacji. Bardzo możliwe też, że do końca wierzyła, że król ją ułaskawi. Jakkolwiek by nie było od drugiej w nocy modliła się o ocalenie swojej duszy, licząc na to, że rano skończy się jej cierpienie. Egzekucję przesunięto jednak na południe, co zaniepokoiło Annę, jednak, jak zanotował Kingston, dama ta znajdowała wiele radości i przyjemności w śmierci. Słowa te potwierdza ostatnia wiadomość jaką Anna przekazała królowi w nocy, która poprzedzała jej egzekucję. Wiadomość ta pełna sarkazmu i czarnego humoru Anny pokazywała jak dumną osobą była i świadczyła o jej pogodzeniu się ze śmiercią: 

"Przekaż mu, że bardzo dziękuję, że wciąż kontynuuje wywyższanie mnie. Najpierw uczynił mnie Markizą, potem Królową, a teraz, widząc, że nie może na ziemi wywyższyć mnie już bardziej, posyła mnie do nieba, bym została świętą" 

Gdy nadeszła odpowiednia godzina Annę poprowadzono na szafot. Jak notuje De Guaras Anna tego dnia była w szatańskim humorze. Także inni świadkowie widowiska zauważyli, że nie obawiała się śmierci, a szła na jej spotkanie z wielką radością i ulgą. Nie tylko jej zachowanie, ale także ubiór pokazywał, że choć prawnie nie jest królową, to wygląda jak prawdziwa władczyni. Ubrana była w królewski kolor purpury, a do tego miała gronostajowy płaszcz. Starała się nie spoglądać na miejsce stracenia. Poprosiła o możliwości wygłoszenia pożegnalnej mowy, na co jej pozwolono, gdy obiecała, że nie powie nic, co byłoby nielojalne wobec króla. Antonia Fraser cytuje jej ostatnie przemówienie:

„Dobrzy ludzie, nie przyszłam tu głosić kazania. Przyszłam tu umrzeć. Zgodnie z prawem i przez prawo zostałam osądzona by umrzeć i dlatego nie powiem nic przeciw niemu. Nie przybyłam tutaj by kogokolwiek oskarżać ani też by mówić o tym co mnie oskarżyło i skazało na śmierć, ale modle się o króla, by Bóg go zachował i pozwolił długo rządzić w tym królestwie, bo to najdelikatniejszy i najłaskawszy książę jakiego mieliśmy. Zawsze był dla mnie łagodnym i sprawiedliwym panem.  I jeśli ktokolwiek będzie chciał mnie osądzać, niech osądza dobrze. I tak opuszczam ten świat i was i serdecznie pragnę byście modlili się za mnie.”

Po skończeniu, zdjęła królewskie futro i czepiec, uklękła, zawiązano jej oczy, wypowiedziała słowa:  "Duszę mą powierzam Jezusowi Chrystusowi", a kat wykonał swą powinność.