Catherine of Aragon

W sobotę 23 czerwca przez ulice Londynu przeszła tradycyjna parada koronacyjna witana owacyjnie przez tłumy mieszkańców. Jak to było w zwyczaju poprzednią noc para spędziła w Tower. Następnego dnia, 24 czerwca arcybiskup Canterbury dokonał uroczystego namaszczenia i koronacji królewskiej pary w  Westminsterskim Opactwie. Uroczystości przeniosły się do Pałacu Westminsterskiego, król wyznaczył nowych kawalerów Orderu Łaźni. W przeciągu następnych miesięcy królowa Katarzyna wiele razy prezentowała się publicznie i była przyjmowana entuzjastycznie przez lud Anglii.
31 stycznia 1510 poroniła córkę. Pierwszy syn Henryk Tudor, książę Kornwalii urodził się w Nowym Roku 1511, ale zmarł po 2 miesiącach 23 lutego 1511. W 1513 Katarzyna była w kolejny raz w ciąży, ale zaraz po powrocie Henryka z Francji znowu poroniła syna. W grudniu 1514 urodziła syna, któremu dano na imię Henryk, ale umarł wkrótce. 18 lutego 1516 urodziła zdrową córeczkę i było to jedyne ich dziecko, które dożyło dorosłości – księżniczka Maria, późniejsza królowa Maria I Tudor. Trzy dni później Maria została uroczyście ochrzczona w kościele franciszkanów. W 1518 Katarzyna zaszła w ciążę po raz ostatni, 10 listopada urodziła córkę, ale dziecko było słabe i wkrótce umarło. W sumie Katarzyna była w ciąży przynajmniej sześć razy, z tego dwa razy poroniła, trzy razy urodziła dzieci, które wkrótce zmarły i raz urodziła zdrową córkę.
11 czerwca 1513 Henryk udał się na wyprawę wojenną do Francji i wyznaczył Katarzynę regentką. Kiedy Ludwik I Orleański podczas walk o Therouanne dostał się do niewoli Henryk wysłał go do Katarzyny. W tym czasie Szkoci najechali Anglię od północy i 3 września nakazała Thomasowi Lovellowi, który był Kanclerzem Skarbu zorganizować armię, a sama pomimo, że była w zaawansowanej ciąży, pojechała wierzchem w zbroi na wojnę, jej mowę do żołnierzy zapisał historyk Pedro Martir de Anghiera. Kiedy dotarła do niej wiadomość o zwycięstwie w bitwie pod Flodden Field była w pobliżu Buckingham. Z opactwa Woburn napisała do Henryka list załączając skrwawioną szatę zabitego w bitwie, króla Szkocji Jakuba IV, którą Henryk użył jako sztandaru podczas oblężenia Tournai.
Z czasem rosło zainteresowanie Katarzyny sprawami religii i nauki. Pogłębiała swoją wiedzę i zapewnia córce najlepszą edukację. To głównie dzięki Katarzynie w Anglii stało się modne kształcenie córek. Wspomagała finansowo szkoły. Ale Henryk był najbardziej zainteresowany posiadaniem męskiego potomka, który byłby ostateczną legitymizacją dynastii Tudorów. Wciąż żyli przedstawiciele dynastii Plantagenetów, którzy mieli przynajmniej tak samo dobre prawo do tronu. I nawet jeśli nie występowali z roszczeniami mogli się do nich odwołać wrogowie Tudorów. Pamięć okrucieństw niedawnej wojny domowej była wciąż żywa.
W 1520 siostrzeniec Katarzyny cesarz Karol V Habsburg przybył do Anglii i namawiał Henryka do sojuszu skierowanego przeciwko Francji. Natychmiast po jego wyjeździe Henryk razem z Katarzyną udali się na spotkanie z królem Francji, Franciszkiem I na słynnym Polu Złotogłowia. Ale w przeciągu dwóch lat Henryk wypowiedział Francji wojnę, a Karol V był znowu w Anglii i omawiał zaręczyny księżniczki Marii.