Małżeństwo z Henrykiem VIII
Ślub Katarzyny i Henryka odbył się 12 lipca 1543 roku w pałacu Hampton Court. Była pierwszą z królowych angielskich, która posiadała także tytuł królowej Irlandii (po tym jak Henryk VIII przyjął ten tytuł). Katarzyna i Henryk poprzez licznych wspólnych przodków byli związani węzłami pokrewieństwa. Katarzynie udało się utrzymywać dobre relacje z dziećmi Henryka z poprzednich małżeństw – Marią, Elżbietą i Edwardem. Doprowadziła też do pogodzenia się Henryka z córkami. Sprowadziła na dwór swoje przybrane dzieci: córkę Margaret Neville jako pannę na wydaniu oraz syna Johna. Jej wujek Lord Parr został Lordem Szambelanem.
Henryk udał się na swoją ostatnią, nieudaną wyprawę wojenną do Francji i w tym czasie od lipca do września 1544 Katarzyna była jego regentką. Ponieważ Rada Regencyjna była obsadzona jej stronnikami (jej wuj, Tomasz Cranmer, Lord Hertford) sprawowała efektywną władzę. Zajmowała się finansami państwa i dostawami dla korpusu ekspedycyjnego we Francji, podpisała pięć królewskich rozporządzeń i była w stałym kontakcie z dowódcą północnych marchii Hrabią Shrewsbury, którego zadaniem było zapewnienie spokoju na granicy ze Szkocją. Uważa się, że jej aktywność jako regentki, siła charakteru i dostojeństwo i postawa religijna były źródłem inspiracji dla przybranej córki Elżbiety (która później rządziła jako Elżbieta I).
Poglądy religijne Katarzyny były stałym źródłem podejrzeń dla katolików i przedstawicieli stronnictwa antyreformacyjnego takich jak Stephen Gardiner (biskup Winchester) i lord Wriothesley (Lord Kanclerz). Choć wychowana jako katoliczka urodzona przed nadejściem Reformacji, z czasem zainteresowała się tzw. Nową Wiarą i zaczęła jej sympatyzować. Zaślubiny zostały uświetnione spaleniem trzech protestanckich heretyków w pobliskim Wielkim Parku i uważnie obserwowano czy nowa królowa nie wykazuje śladów współczucia. W połowie lat 40. zaczęto podejrzewać iż jest stronniczką Reformacji. O tym, że była świadczą wątki w jej drugiej i ostatniej książce wydanej już po śmierci Henryka VIII w 1547 „Lamentacje grzesznika” (Lamentacions of a synner) gdzie znajduje się m in teza o usprawiedliwieniu wyłącznie przez samą wiarę co kościół katolicki uważał za herezję. Mało prawdopodobne by takie poglądy pojawiły się w krótkim czasie pomiędzy śmiercią Henryka VIII a publikacją książki. Znacząca też jest jej bliska znajomość z Anną Askew wpływową stronniczką Reformacji, która publicznie przeciwstawiała się katolickiemu dogmatowi o transsubstancjacji i została z tego powodu zamordowana przez katolików za herezję, a później uznana za męczenniczkę Reformacji. W 1546 biskup Winchester i Lord Wriothesley usiłowali skonfliktować z nią króla. Wydany został nakaz aresztowania, jednakże w przeddzień dowiedziała się o nim i udało się jej ukorzyć i zyskać jego łaskę przez zapewnienie iż dyskutowała o religii tylko by zająć jego umysł i oderwać uwagę od problemów zdrowotnych. Następnego dnia uzbrojeni strażnicy, którzy nieświadomi zmiany sytuacji usiłowali dokonać aresztowania narazili się na gniew króla.
Krótko przed śmiercią Henryk uposażył Katarzynę wyznaczając jej roczną rentę w wysokości 7 tys. funtów, nakazał też aby w razie jego śmierci choć byłaby wdową wciąż odbierała wszystkie honory tak jakby wciąż żył. Katarzyna została zwolniona z dworu królewskiego po koronacji Edwarda VI 31 stycznia 1547 i udała się do swojego domu w Old Manor w Chelsea.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz