Maria I Tudor

Dzieciństwo

Urodziła się jako piąte dziecko i druga córka Henryka VIII i Katarzyny. Była ich jedynym dzieckiem, które osiągnęło pełnoletność. Urodziła się w poniedziałek 18 lutego, a w czwartek 21 lutego została ochrzczona. Jednym z jej ojców chrzestnych był kardynał Thomas Wolsey, arcybiskup Yorku i Lord Kanclerz (Lord Chancellor), człowiek, który sprawował faktyczną władzę w Anglii.
Była nad wiek rozwiniętym, ale bardzo chorowitym dzieckiem, miała słaby wzrok i cierpiała na częste bóle głowy. Niektórzy uczeni dopatrują się u niej kiły wrodzonej. Henryk VIII był bardzo zapatrzony w córkę i często przechwalał się, że "Ta dziewczyna nigdy nie płacze" ("This girl never cries").
Ojciec dał Marii własny dwór w Ludlow, na pograniczu z Walią. Księżniczka otrzymała wiele prerogatyw właściwych księciu Walii, choć nigdy nie uzyskała takiego tytułu. Edukacją Marii zajmował się Hiszpan Juan Luiz Vives, który uczył Marię łaciny, greki, muzyki i fizyki. Maria nauczyła się również grać na klawesynie.
Kiedy Maria była jeszcze niemowlęciem, Henryk VIII począł rozglądać się za kandydatami do jej ręki. W 1518 księżniczka została przyrzeczona delfinowi Franciszkowi Bretońskiemu (Walezjuszowi), najstarszemu synowi króla Francji Franciszka I. Projekt tego małżeństwa upadł w 1521. Rok później pojawił się projekt ślubu Marii z Karolem V Habsburgiem, jej ciotecznym bratem, cesarzem rzymskim i królem Hiszpanii. Wkrótce jednak i ten pomysł upadł. W 1526 Maria została wysłana do Walii jako przewodnicząca Rady Walii i Marchii (Council of Wales and the Marches).
Tymczasem Henryk wciąż starał się o męskiego dziedzica, ale z biegiem czasu stawało się jasne, że królowa Katarzyna nie będzie już mogła mieć dzieci. Wtedy królowi wpadła w oko Anna Boleyn, siostra jednej z poprzednich kochanek króla, Marii Boleyn. Król zdecydował się poślubić Annę. Ponieważ rozwód z Katarzyną – ze względu na naukę katolicką o nierozerwalności małżeństwa – był niemożliwy, Henryk próbował uzyskać od papieża Klemensa VII orzeczenie o nieważności ślubu. Powoływał się na fakt, że była ona wcześniej żoną jego starszego brata Artura. Papież był jednak nieugięty uznając, że nie ma podstaw do uznania kanonicznej nieważności związku zawartego jako sakrament. W tym rozstrzygnięciu wspierał go moralnie siostrzeniec Katarzyny, Karol V Habsburg.
W 1533 Henryk poślubił w sekrecie Annę Boleyn. Niedługo potem arcybiskup Canterbury Thomas Cranmer ogłosił unieważnienie małżeństwa Henryka z Katarzyną. Papież unieważnienia nie uznał, co doprowadziło w 1534 do zerwania z Rzymem i powstania Kościoła anglikańskiego.
Katarzyna utraciła tytuł królowej Anglii i stała się księżną-wdową Walii. Maria została uznana za dziecko nieślubne, usunięta z dworu i wykluczona z sukcesji do tronu. Straciła również królewskie tytuły i stała się lady Marią.

Droga do korony

Kiedy Edward umierał, rozpoczął swe intrygi regent w czasie małoletności króla John Dudley, 1. książę Northumberland. Postanowił on wprowadzić na tron lady Jane Grey, wnuczkę Marii Tudor, młodszej siostry Henryka VIII, którą wcześniej wydał za swojego młodszego syna, Guildforda. Edward zmienił więc testament swojego ojca i odsunął obie siostry od sukcesji, przekazując tron męskim potomkom lady Jane, a jej samej tymczasową regencję. Nie oto jednak chodziło Northumberlandowi i Edward jeszcze raz zmienił testament, w którym przekazywał koronę lady Jane i jej męskim potomkom.
Śmierć Edwarda (6 lipca 1553) utrzymywano w tajemnicy przez pewien czas, aby przygotować lady Jane grunt pod wstąpienie na tron. 10 lipca obwieszczono ludowi śmierć Edwarda VI i zaprezentowano mu nową królową. Lud nie okazał wielkiego entuzjazmu.
Panowanie Jane Grey trwało dziewięć dni. Ster rządów dzierżył Northumberland i całkowicie ulegający jego woli ojciec Jane, Henry Grey, 1. książę Suffolk. Tymczasem Maria udała się do w większości katolickiego Norfolk i została tam obwołana królową. Niezwłocznie ruszyła na Londyn, zyskując powszechne poparcie i pokonując nieliczne siły wierne Jane. 19 lipca Książę Suffolk zmuszony był zakomunikować swej córce, że przestała być królową. 3 sierpnia Maria, ze swoją siostrą Elżbietą u boku, tryumfalnie wkroczyła do Londynu. Królowa i jej mąż znaleźli się w Tower. Do więzienia trafił również książę Suffolk wraz z żoną, ale wkrótce zostali uwolnieni. Natomiast książę Northumberland próbował przekonać Marię o swojej katolickiej prawowierności, ale nie uchroniło go to przed szafotem. Wyroki śmierci objęły również paru innych stronników Jane.