Henryk VIII i Jane Seymour
Henryk VIII zapewne znał Joannę, kiedy był mężem Katarzyny, a później Anny, jednak zainteresował się nią dopiero w styczniu 1536 r. To właśnie w styczniu zmarła Katarzyna Aragońska, a Anna Boleyn straciła nienarodzone dziecko. Henryk VIII był rozgniewany na żonę, iż nie dała mu syna oraz niepokoił się, czy kiedykolwiek będzie mu dane mieć więcej dzieci z Anną. Anna natomiast zarzuciła Henrykowi, iż straciła dziecko, ponieważ wypadek, któremu Henryk uległ podczas turnieju, wyglądał tak groźnie (Henryk stracił przytomność na 2 godziny), że królowa obawiała się o jego życie. Dodatkowo Anna cierpiała, widząc jak panna Seymour siedziała na kolanach Henryka, co doprowadziło ją do wielkiego stresu i poronienia. Henryk VIII nie pragnął jednak skrzywdzić Anny Boleyn, a romans z Joanną Seymour z założenia miał być krótkotrwały. Dowodem na to jest list i sakiewka z pieniędzmi, którą Henryk przesłał swej nowej miłości w marcu 1536 r. Pieniądze były formą zapłaty za usługi, które – liczył na to monarcha – Jane miała mu wkrótce wyświadczyć w jego sypialni. Jednak ona ucałowała kopertę i rzuciła się na kolana przed królewskimi posłańcami mówiąc, iż "honor to jedyna rzecz, której będzie broniła nawet za cenę śmierci, a jeżeli król pragnie ją wynagrodzić, niech zrobi to po jej ślubie".
Było oczywiste, iż Henryk VIII był rozczarowany i znudzony Anną Boleyn. Gdy król zaczął interesować się Joanną, Seymourowie ujrzeli swoją szansę i rozpoczęli działania mające na celu pozbycie się królowej i zastąpienie jej Joanną. Tomasz Cromwell, prawa ręka i sekretarz króla, który sam był zagrożony ze strony Anny Boleyn, zawarł z nimi przymierze. Na polecenie Henryka oddał im swoje apartamenty na dworze królewskim, które były połączone z apartamentami króla. Jako, że ich rodowym herbem był paw – symbol dumy – zastąpili go feniksem – symbolem poświęcenia. Zmiana herbu była sprytnym taktycznym posunięciem – Seymourowie nie chcieli, aby Jane była utożsamiana z nadmierną ambicją, ale pragnęli, aby była postrzegana jako pokorna i posłuszna kobieta.
Henryk VIII zapewne znał Joannę, kiedy był mężem Katarzyny, a później Anny, jednak zainteresował się nią dopiero w styczniu 1536 r. To właśnie w styczniu zmarła Katarzyna Aragońska, a Anna Boleyn straciła nienarodzone dziecko. Henryk VIII był rozgniewany na żonę, iż nie dała mu syna oraz niepokoił się, czy kiedykolwiek będzie mu dane mieć więcej dzieci z Anną. Anna natomiast zarzuciła Henrykowi, iż straciła dziecko, ponieważ wypadek, któremu Henryk uległ podczas turnieju, wyglądał tak groźnie (Henryk stracił przytomność na 2 godziny), że królowa obawiała się o jego życie. Dodatkowo Anna cierpiała, widząc jak panna Seymour siedziała na kolanach Henryka, co doprowadziło ją do wielkiego stresu i poronienia. Henryk VIII nie pragnął jednak skrzywdzić Anny Boleyn, a romans z Joanną Seymour z założenia miał być krótkotrwały. Dowodem na to jest list i sakiewka z pieniędzmi, którą Henryk przesłał swej nowej miłości w marcu 1536 r. Pieniądze były formą zapłaty za usługi, które – liczył na to monarcha – Jane miała mu wkrótce wyświadczyć w jego sypialni. Jednak ona ucałowała kopertę i rzuciła się na kolana przed królewskimi posłańcami mówiąc, iż "honor to jedyna rzecz, której będzie broniła nawet za cenę śmierci, a jeżeli król pragnie ją wynagrodzić, niech zrobi to po jej ślubie".Było oczywiste, iż Henryk VIII był rozczarowany i znudzony Anną Boleyn. Gdy król zaczął interesować się Joanną, Seymourowie ujrzeli swoją szansę i rozpoczęli działania mające na celu pozbycie się królowej i zastąpienie jej Joanną. Tomasz Cromwell, prawa ręka i sekretarz króla, który sam był zagrożony ze strony Anny Boleyn, zawarł z nimi przymierze. Na polecenie Henryka oddał im swoje apartamenty na dworze królewskim, które były połączone z apartamentami króla. Jako, że ich rodowym herbem był paw – symbol dumy – zastąpili go feniksem – symbolem poświęcenia. Zmiana herbu była sprytnym taktycznym posunięciem – Seymourowie nie chcieli, aby Jane była utożsamiana z nadmierną ambicją, ale pragnęli, aby była postrzegana jako pokorna i posłuszna kobieta.
Jane Seymour i upadek Anny Boleyn
Pozycja Anny Boleyn słabła. Król nie wykazywał już zainteresowania nią, chociaż jeszcze w kwietniu w liście do cesarza nazwał ją "umiłowaną i drogą małżonką". Jednak kłótnia Anny z Cromwellem prawdopodobnie przypieczętowała jej los – na początku maja królowa została oskarżona o zdradę stanu (planowanie zamordowania króla), cudzołóstwo oraz kazirodztwo. Jane podjęła z Henrykiem tą samą grę co kilka lat wcześniej Anna Boleyn i tylko Anna stała na przeszkodzie do kolejnego małżeństwa. Chociaż Anna Boleyn nigdy nie była popularna, to jednak fakt, że w czasie gdy żona jest przesłuchiwana i wciąż żyje, Henryk już planuje poślubić kolejną panią - nawet tego nie ukrywając - wzbudzał wiele nieprzychylnych komentarzy.
Wkrótce po raz kolejny dał o sobie znać charakter Joanny. Jak podaje Eustachy Chapuys:
"Dotarło do mnie, iż jeszcze zanim Konkubina (Anna Boleyn) została wtrącona do więzienia, Król rozmawiając ze swą kochanką (Jane Seymour) o ich małżeństwie, usłyszał od niej iż powinien poczynić kroki aby pojednać się z Lady Marią, na co Król jej odpowiedział iż jest głupia, i powinna zabiegać o uznanie ich wspólnych dzieci a nie żadnych innych."
Z tego zapisu wyraźnie wynika, iż Jane Seymour czuła się tak pewna swojej pozycji, że nie wahała się poruszać z Henrykiem VIII drażliwych tematów. Córka Henryka, Maria, bez wątpienia była tematem, o którym Henryk niechętnie rozmawiał, gdyż nie tolerował nieposłuszeństwa najstarszej córki. Kontynuacja tej rozmowy odsłania nam kolejny fakt – pomimo iż Jane została nazwana "głupią", powiedziała królowi, iż uważa za stosowne naprawić stosunki z Lady Marią ze względu na spokój króla, jej samej, jej przyszłych dzieci oraz całego Królestwa, gdyż bez tego ani Jego Wysokość, ani jego lud nie będą zadowoleni
Pozycja Anny Boleyn słabła. Król nie wykazywał już zainteresowania nią, chociaż jeszcze w kwietniu w liście do cesarza nazwał ją "umiłowaną i drogą małżonką". Jednak kłótnia Anny z Cromwellem prawdopodobnie przypieczętowała jej los – na początku maja królowa została oskarżona o zdradę stanu (planowanie zamordowania króla), cudzołóstwo oraz kazirodztwo. Jane podjęła z Henrykiem tą samą grę co kilka lat wcześniej Anna Boleyn i tylko Anna stała na przeszkodzie do kolejnego małżeństwa. Chociaż Anna Boleyn nigdy nie była popularna, to jednak fakt, że w czasie gdy żona jest przesłuchiwana i wciąż żyje, Henryk już planuje poślubić kolejną panią - nawet tego nie ukrywając - wzbudzał wiele nieprzychylnych komentarzy.
Wkrótce po raz kolejny dał o sobie znać charakter Joanny. Jak podaje Eustachy Chapuys:
"Dotarło do mnie, iż jeszcze zanim Konkubina (Anna Boleyn) została wtrącona do więzienia, Król rozmawiając ze swą kochanką (Jane Seymour) o ich małżeństwie, usłyszał od niej iż powinien poczynić kroki aby pojednać się z Lady Marią, na co Król jej odpowiedział iż jest głupia, i powinna zabiegać o uznanie ich wspólnych dzieci a nie żadnych innych."
Z tego zapisu wyraźnie wynika, iż Jane Seymour czuła się tak pewna swojej pozycji, że nie wahała się poruszać z Henrykiem VIII drażliwych tematów. Córka Henryka, Maria, bez wątpienia była tematem, o którym Henryk niechętnie rozmawiał, gdyż nie tolerował nieposłuszeństwa najstarszej córki. Kontynuacja tej rozmowy odsłania nam kolejny fakt – pomimo iż Jane została nazwana "głupią", powiedziała królowi, iż uważa za stosowne naprawić stosunki z Lady Marią ze względu na spokój króla, jej samej, jej przyszłych dzieci oraz całego Królestwa, gdyż bez tego ani Jego Wysokość, ani jego lud nie będą zadowoleni
Młodość- Jane Seymour
Jej ojcem był sir John Seymour, matką – Margaret Wentworth. Miała dwóch braci: Thomasa i Edwarda Seymour. Urodziła się prawdopodobnie w Wolf Hall, Savernake Forest, Wiltshire. Przez pradziadka ze strony matki była praprawnuczką króla Edwarda III, a więc między nią a późniejszym mężem istniało kuzynostwo 5 stopnia. Była też spokrewniona ze swoją poprzedniczką Anną Boleyn - miały wspólną prababkę - Elizabeth Cheney.
Pomimo faktu, iż Jane nie była wykształcona tak dobrze jak pierwsze dwie żony Henryka VIII, to jednak otrzymała staranną edukację. Najbardziej była znana ze swojego talentu do szycia oraz haftowania, poza tym umiała pisać i czytać; znała również łacinę i język francuski. Jane Seymour posiadała typową dla epoki urodę – bladą cerę, włosy w kolorze jasny blond oraz niebieskie oczy. Nie była jednak uważana za piękną, była raczej przeciętnej urody. Jeżeli chodzi o charakter, Eustachy Chapuys, Cesarski Ambasador, opisał Jane jako "raczej dumną i wyniosłą", co zdecydowanie odbiega od wizerunku pokornej Joanny, który został stworzony po ślubie z królem. Polydore Vergile opisał ją jako "kobietę niezmiernie czarującą, zarówno wyglądem jak i charakterem". Króla zauroczyła jej skromność i uległość.
Była damą dworu królowej Katarzyny Aragońskiej, przynajmniej od 1532 (a może już od 1527), a później była na służbie królowej Anny Boleyn. Wtedy najpóźniej w 1536 - jeszcze przed śmiercią Katarzyny - zwrócił na nią uwagę Henryk.
Pomimo faktu, iż Jane nie była wykształcona tak dobrze jak pierwsze dwie żony Henryka VIII, to jednak otrzymała staranną edukację. Najbardziej była znana ze swojego talentu do szycia oraz haftowania, poza tym umiała pisać i czytać; znała również łacinę i język francuski. Jane Seymour posiadała typową dla epoki urodę – bladą cerę, włosy w kolorze jasny blond oraz niebieskie oczy. Nie była jednak uważana za piękną, była raczej przeciętnej urody. Jeżeli chodzi o charakter, Eustachy Chapuys, Cesarski Ambasador, opisał Jane jako "raczej dumną i wyniosłą", co zdecydowanie odbiega od wizerunku pokornej Joanny, który został stworzony po ślubie z królem. Polydore Vergile opisał ją jako "kobietę niezmiernie czarującą, zarówno wyglądem jak i charakterem". Króla zauroczyła jej skromność i uległość.Była damą dworu królowej Katarzyny Aragońskiej, przynajmniej od 1532 (a może już od 1527), a później była na służbie królowej Anny Boleyn. Wtedy najpóźniej w 1536 - jeszcze przed śmiercią Katarzyny - zwrócił na nią uwagę Henryk.
Edward brat Jane Seymour
Około 1527 r. poślubił Katarzynę Fillol córkę Sir Williama Fillol'a. Małżeństwo nie przetrwało jednak próby czasu ponieważ Katarzyna została posądzona o romans z ojcem Edwarda Johnem Seymourem. Po jej śmierci, 9 marca 1534 r. poślubił Annę Stanhope córkę Sir Edwarda Stanhope i Elizabeth Bourchier z którą miał dziesięcioro dzieci:
- Edwarda Seymoura, wicehrabiego Beauchamp
- Edwarda Seymoura, 1 hrabiego Hertford
- Lorda Henryka Seymoura
- Lady Margaret Seymour
- Lady Jane Seymour
- Lady Anne Seymour
- Lady Catherine Seymour
- Lorda Thomasa Seymoura
- Lady Mary Seymour
- Lady Elizabeth Seymour
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz